اخبار شرکت پلاستیک هم سبز است

انقلاب صنعتی نقطه عطفی در چیزی بود که ما عموماً آن را «پیشرفت» می‌نامیم.این خبر آغاز اتوماسیون، خطوط تولید، تولید انبوه، مصرف انبوه و همچنین آلودگی هوا، آب و به طور کلی محیط زیست بود.بیش از دو قرن "آلودگی" با سرعت های فزاینده ای بدون آگاهی کامل از آن.خوشبختانه، این روزها پایداری کسب و کار یک مد نیست، بلکه تعهدی است برای همه صنایع که مسئولیت پذیرتر باشند، بدون اینکه پیشرفت یا رشد اقتصادی را به خطر بیندازند.و اگرچه درست است که بسیاری از ما در سال های اخیر خستگی ناپذیر برای رسیدن به این هدف تلاش کرده ایم، هنوز کارهای زیادی برای انجام دادن باقی مانده است.

به عنوان مثال، در صنایع غذایی، روند رو به افزایشی وجود دارد – به دلیل تقاضای مصرف‌کننده، که امروزه بسیار آگاه‌تر و مسئولیت‌پذیرتر است – برای معرفی روش‌های تولید زیست‌محیطی، توزیع نزدیک برای جلوگیری از انتشار غیرضروری، بازاریابی «سبز» و مدیریت کارآمد زباله.با این حال، به ندرت در نظر گرفته می‌شود که همه شرکت‌های فرعی در زنجیره تامین نیز یک عنصر حیاتی در سفر به سمت پایداری هستند.اینجاست که واضح‌ترین جنبه‌ها مطرح می‌شوند: معرفی حمل‌ونقل سبزتر، استفاده از سوخت‌های پاک مانند برق و کاهش سفرهای خالی برای افزایش بهره‌وری انرژی.اما سایر متغیرها نیز مانند مدیریت بار در داخل وسیله نقلیه، می توانند تفاوت ایجاد کنند، و همچنین استفاده از بسته بندی قابل استفاده مجدد برای حمل و نقل می تواند.

شیشه عاشق پلاستیک است

شیشه درجه بندی مواد غذایی، بخشی که در دهه گذشته بدون وقفه در حال رشد بوده است و به طور متزلزل به پایداری و اقتصاد دایره ای متعهد بوده است، از جمله مواردی است که بیشترین ابتکارات را از داخل و خارج صنعت در ارتباط با مسئولیت زیست محیطیدر اینجا منظور ما حمل و نقل از کارخانه های شیشه به کارخانه های بطری سازی و بعداً به نقاط فروش است.این به سیستم های بسته بندی برای حمل و نقل نیاز دارد (مانند لایه لایه ها و کلاهک ها/قاب های بالایی) که به طور سنتی از مقوا یا پلاستیک ساخته شده اند.به نظر شما کدام یک از نظر زیست محیطی کارآمدتر است؟ممکن است تعجب کنید: پاسخ پلاستیک قابل استفاده مجدد و قابل بازیافت است، که علاوه بر این، در حال حاضر پرمصرف ترین و ترجیح داده شده ترین ماده برای این استفاده است.

مسلماً، پلاستیک ممکن است از نظر پایداری «نام بد» داشته باشد، زیرا اکثر زباله‌های تجزیه‌ناپذیری که دریاها و رودخانه‌ها را آلوده می‌کنند در حال حاضر از پلاستیک ساخته شده‌اند.به همین دلیل مهم است که قابل بازیافت (با استفاده از پلاستیک‌هایی که از قبل وجود دارند و نمی‌توانیم آنها را به طور مؤثر نابود کنیم)، قابل استفاده مجدد (هرچه استفاده‌های بیشتر، فرآیندهای تولید، تخریب و بازیابی کمتری نیاز باشد) و در نهایت قابل تعمیر باشد.به اصطلاح سه روپیه.نه تنها این، بلکه کارایی نیز به معنای ایمنی و بهداشت است و در صنایع غذایی (و همچنین در صنایع دارویی و آرایشی) اینها ارزش‌های محوری هستند - یک سیستم بسته‌بندی پلاستیکی که ذرات ردی از هیچ نوع باقی نمی‌گذارد و خراب نمی‌شود و نمی‌شکند. به آسانی.به علاوه، می توان آن را تمیز و ضد عفونی کرد!

این یک مدل واضح برای اقتصاد دایره ای است که در آن، در مقایسه با مقوای یکبار مصرف، فرآیندهای تمیز کردن، ضدعفونی و بازیافت مناسب را در نظر بگیرید (این لایه های پلاستیکی می توانند بیش از بیست مورد استفاده در طول عمر مفید متوسط ​​داشته باشند. در طول هفت سال)، ما در واقع استفاده از پلاستیک را برای سیاره کاهش می دهیم و در عین حال کارایی این ماده را بهینه می کنیم.در واقع، انتشار کربن این نوع بسته بندی قابل استفاده مجدد می تواند 50.96 درصد کمتر از مقوا، مصرف آب 78.8 درصد کمتر و انتشار SO2 (پتانسیل اسیدی شدن) 52.9 درصد کمتر در طول عمر مفید لایه لایه باشد.

یکی دیگر از عوامل پایدار، مدل عملیاتی است.اگر محصولی قابل استفاده مجدد باشد، آیا کاربران واقعاً نیاز به داشتن آن دارند؟این بدان معنی است که به کسب و کار خود (و هر کسب و کار در این بخش) منطقه ای برای جمع آوری، تمیز کردن و راه اندازی مجدد به گردش این مواد در هر چرخش اضافه می شود.بنابراین، "اجازه دهید پینه دوز به آخرین کار خود بچسبد".اگر هرکس کاری را که به بهترین شکل انجام می دهد انجام دهد، زنجیره به اندازه هر یک از حلقه های آن قوی خواهد بود.برون سپاری کلیدی است و به طور فزاینده ای در صنعتی مانند این گسترش می یابد.

ما #بازیابی نسل هستیم تا شعار امسال روز جهانی محیط زیست سازمان ملل را نقل کنیم، و به این ترتیب مسئولیت و وظیفه ما این است که زندگی، اوقات فراغت و به ویژه کسب و کارمان را به شیوه ای کارآمدتر و پایدارتر مدیریت کنیم.زمان آلوده کردن و پشت سر گذاشتن کوه های زباله های غیرقابل کنترل و تخریب ناپذیر به پایان رسیده است.زمان بازیافت، استفاده مجدد و تعمیر فرا رسیده است.این برای همه چیز صدق می کند.و در هر قدمی که برمی داریم باید مسئولیت پذیر و آگاه باشیم.آینده ما و فرزندانمان به آن بستگی دارد.